پسرک از پدر بزرگش پرسید: پدر بزرگ درباره چه مینویسی؟

پدربزرگ پاسخ داد: درباره تو پسرم ، اما مهمتر از آنچه می نویسم ، مدادی است که با آن مینویسم. میخواهم وقتی بزرگ شدی تو هم مثل این مداد شوی.

پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی در آن ندید و گفت اما این هم مثل بقیه مدادهایی است که دیده ام.

پدر بزرگ گفت : بستگی داره چطور به آن نگاه کنی ، در این مداد پنج صفت هست که اگر به دستشان بیاوری برای عمرت با دنیا به آرامش میرسی:

صفت اول : میتوانی کارهای بزرگ کنی اما هرگز نباید فراموش کنی که دستی وجود دارد که هر حرکت تو را هدایت میکند.اسم این دست خداست.او همیشه باید تو را در مسیر اراده اش حرکت دهد.

صفت دوم : باید گاهی از آنچه می نویسی دست بکشی و از مداد تراش استفاده کنی. این باعث می شود مداد کمی رنج بکشد اما آخر کار ، نوکش تیز تر میشود (و اثری که از خود می گذارد ظریف تر و باریک تر می شود). پس بدان که باید رنج هایی را تحمل کنی چرا که این رنج است که باعث می شود انسان بهتری شوی.

صفت سوم : مداد همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه ، از پاک کن استفاده شود. بدان که تصحیح یک کار خطا کار بدی نیست ، در واقع برای این که خودت را در مسیر درست نگهداری مهم است.

صفت چهارم : چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست ، بلکه زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است. پس همیشه مراقب باش درونت چه خبر است .

و سر انجام صفت پنجم مداد : همیشه اثری از خود به جا می گذارد. پس بدان هر کار در زندگیت می کنی ، ردی از تو به جا میگذارد و سعی کن نسبت به هر کار که میکنی هوشیارباشی و بدانی که چه می کنی...