تـــشــنه لـب در کربـــــلا غـــوغــا بپا کردی حسین (ع)

جان خــــود را هــم برای دیــن فــــدا کردی حسین(ع)

  لحــظـــه آخــرکـــه آن نامــرد خـــنـجـــر را کــــشـید

جــای نــفــرین، زیــر لـــب او را دعــا کردی حسین(ع)

تا که دیدی پشـــت زینب (س) از مصیبـــت گشتـــه خم

مــادرت زهــــرای اطــــــــهـر  را صــدا کردی حسین(ع)

شـــد زمـیــن کـــربـــلا از خــــون یــاران تــو ســـــرخ

ایــــن هـــمــه ایــثــار در راه خـــــدا کــــردی حسین(ع)

در مــــحــرم اشـــک مـن، چــون خـون تو رنــگیــن شود

قــــلــب مــا را هــم به عـشقــت مبـتـــلا کـردی حسین(ع)

گــــــنـــــج من باشـد گـــدایی در مــیــــان روضــــــه ها

صــد هـــزاران شــــکر چـــون مـا را گــدا کردی حسین(ع)

"سروده: محسن زعفرانیه"